Filosofische causerie in het mediatelier, 03 februari.
Alle mensen willen niet doodgaan, maar het moet nu eenmaal.
Waarom gaan we dood ?
Dat is nog altijd niet duidelijk.
Maarja, altijd leven ? Tot wanneer dan ?
De verre toekomst ziet ge toch niet.
Na de dood verblijven we even in het Heelal.
En dan waarschijnlijk roept de God u.
Dan begin je terug van nulafaan in een nieuwe wereld.
Ge gaat wel denken dat het anders is maar toch zal het dezelfde wereld zijn.
Ge wordt dan opnieuw baby.
Uw vorig leven wordt gewist.
Maar niet alles.
Zoals een computer eigenlijk. Als er veel virussen en ziektes komen verdwijnt de computer ook, als ge er niks aan doet gaat hij zich gewoon sluiten.
Maar de belangrijke systemen van de computer worden niet gewist.
Ons leven is ook zo, het oude leven blijft een beetje bewaard, zodat ge niet zoveel ziek wordt.
Zodat ge kunt leven zonder ziektes.
Maar waar is God dan ?
Is God in ons hart ?
Maar als God in ons hart zit, dan gaat hij toch ook dood in ons hart als wij sterven ?
Of zit hij in de Bergen ?
Ik heb één keer met mijn mama en papa in de bergen geklommen maar ik was heel bang.
Neen, de God is ergens in het Heelal.
Of is God overal ?
Is God in de Natuur ?
Zoek er maar achter.
Als ge God vindt, vindt ge ook wie de bomen laat groeien.
Ik zou hem vragen dat er eten genoeg is voor iedereen.
Maar God zal dan antwoorden : 'Als ge eten wilt moet ge het zelf maken. Ik maak de wereld en de natuur voor jullie, maar ik maak zelf geen eten.
Ik heb gewoon het Heelal al gezien, maar nog geen Hemel.
De wind die blaast, dat is God.
God is in de wolken.
M, Di, Ta, Wi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten